| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Echh... Jakie to zycie jest dziwne... Poznalam pewnego czlowieczka przez internet. Na razie jest to znajomosc tylko telefoniczna, a juz mi robi wyzuty, ze nie mam czasu sie z nim spotkac. Ponoc dzis specjalnie przyjechal do L zeby sie ze mna spotkac... Tylko dlaczego ja sie dowiaduje o tym dopiero teraz? Przeciez wczoraj mowilam mu, ze nie dam rady przyjechac przed 15...
Kiedy ja zrozumiem facetow.....?
I znow jest nijako.
Staram sie dostrzegac pozytywy w tym wszystkim, bo przeciez dolowac nie bede. Wczoraj zadzwonil moj serdeczny przyjaciel. Przyjechal wczoraj do EPLR, pytal czy bede, bo on specjalnie dla mnie zawsze przyjezdza, mowil do mnie 'skarbie' i wogole milo mi sie zrobilo:)
Dzis w sumie nic specjalnego sie nie wydarzylo. Ot dzien jak co dzien. Zaczela sie 'akcja lisy', znow trzeba bedzie latac;)
Jakie to zycie jest ciezkie;)
Tatusiu... Moze Ci tego nie okazuje, ale tak bardzo sie o Ciebie boje... Tak bardzo chcialabym, zeby wszystko bylo w porzadku, zeby Ci sie poprawilo, zebys kiedys jeszcze ze mna skoczyl, zebys doczekal chwili i zobaczyl mnie w upragnionym, stalowym mundurze... Nawet nie wiesz jakie to dla mnie wazne...
Bylam wczoraj na pielgrzymce w Czestochowie. Modlilam sie za Ciebie. Tzn chyba sie modlilam. Bo juz nie wiem, co nazwac modlitwa... Myslalam o Tobie caly czas... Z oczu pociekly lzy, w sercu zrobilo sie jakos tak dziwnie...
Zdrowia tatusiu....
Poranna rozmowa z kochana przyjaciolka moze caly dzien nastroic na prawde pozytywnie:) a wieczorne spotkanie z ww to juz wogole bajka. Pogadalysmy sobie, opowiedzialysmy pare rzeczy, wymienilysmy sie spostrzezeniami....
A na rekach, na podlodze, na klawiaturze, na myszce i na twarzy znowu farby... :)
To, ze nie bede tesknic bylo oczywiscie oklamywaniem samej siebie...
Rozmawialam dzis z nim. I bardzo mi ta rozmowa pomogla. Nie uslyszalam, ze mam sobie pojsc, ze juz nie chce mnie znac. A dowiedzialam sie, ze nie chce mnie skrzywdzic i tak samo jak ja boi sie tego. Boi sie, ze zniszczy mi zycie (bo jest za stary). Boi sie, ze zlamie mi serce i ze ja moge jemu zrobic to samo...
Ja sie boje, ze sie zakocham. Ale coz... Lepiej zalowac czegos, co sie zrobilo, niz, ze cos mi przemknelo obok nosa...
Ustalilismy. Zostajemy przyjaciolmi, ktorzy od czasu do czasu beda sie budzic obok siebie, ktorzy beda sie razem upijac i ogladac gwiazdy....
Nie wiem czy bedzie dobrze... Wiem, ze dzieki temu, ze powiedzialam, co mi ciazylo na sercu, zrobilo mi sie lepiej. Choc na chwile...
A teraz ide snic o Niebie... Moim i Jego...